Moet het zo lang duren?
Na zoveel jaar les dans ik nog steeds niet zoals ik dat zou willen: vloeiend, speels, ontspannen, spannend en harmonieus. Ik twijfel of ik een dame een plezier doe door haar ten dans te vragen. Ik wil af van het gestuntel. Ik wil plezier hebben en geven in de dans, tot in lengte van dagen.
Mea culpa, eigen schuld
Ondanks stimulans heb ik tussen de vele lessen in nauwelijks geoefend – te druk met werk, het gezin, tv-kijken, roeien of lezen. Tango moet concurreren met veel andere activiteiten.
Het ligt geheel aan mij en tegelijk zijn er een aantal zaken in de dansdidactiek die ik als gebreken zie. Verbeteringen in deze opzichten zou het dansplezier en dansniveau enorm kunnen verhogen.
Groepslessen en pasjes
Ik heb de basispas geleerd, en honderd andere passen. Bijna al die passen ben ik alweer kwijt.
Er zijn evenzovele manieren om les te geven als er docenten zijn. Gemeenschappelijk aan al deze lesmethoden en adviezen is dat het vooral technische adviezen zijn; het zijn instructies voor pasjes, ondersteund door adviezen over houding. De pasjes worden steeds ingewikkelder, dat is het leerpad. Deze pasjes vergeten veel mensen, ik heb er vaak de betekenis en de lol er niet van ingezien. Deze op techniek gerichte manier van instructie bevredigt mij niet, beklijft niet.
Kan dat niet anders?
Gemiste kansen
Tegenwoordig mag je de docent filmen, maar je wordt zelf niet gefilmd bij wijze van feedback,
onbegrijpelijk in deze tijd van technische mogelijkheden. Ook op andere manieren lijkt tango teaching ouderwets. De lessen worden niet ondersteund met instructiefilmpjes, lees- en leerboekjes met handige tips en tricks. Iemand die zich meldt voor tango krijgt niet eens een usb van de makkelijkste of mooiste muziek voor elk niveau om thuis te oefenen.
Je moet je eigen weg zoeken.
Onduidelijke systematiek
Ik weet zeker dat veel docenten veel over tango nadenken en lessen goed voorbereiden, maar ik ervaar geen leerplan, geen opbouw, geen eind doelen. Bovenal ervaar ik dat docenten geen verantwoordelijkheid nemen voor het bereiken van bepaalde niveaus bij leerlingen, zoals bij bijna ieder andere vorm van onderricht: school, rijles, Engelse les enz. Ik heb ook nog nooit een systematische evaluatie gegeven of gezien, zoals dat op andere gebieden van onderricht gebruikt wordt om dat onderricht effectiever te maken.
Weinig oog voor persoonlijke ontwikkeling
Tango leer je in de regel in technische groepslessen met weinig gelegenheid voor persoonlijke aandacht, voor variatie in capaciteit, leermodus en dansambitie. Zo is er nauwelijks een systematische intake bij een danscursus, of een plan om persoonlijke doelen te bereiken. Wat zijn mogelijkheden, ambities en problemen van de tango-adepten? Wat zoekt iemand in de dans? Wat brengt iemand aan mogelijkheden mee? Hoe zijn de vorderingen? Nog nooit heeft een tangoleraar aan mij gevraagd hoe die ik de tango ervaar, wat mijn problemen, frustraties en wensen zijn. Ondanks alle goede intenties en de noeste inzet van de docenten, voel ik mij verwaarloosd. Frustraties accumuleren. Tango wordt zo makkelijk een haat-liefde verhouding.
Zo zou ik het willen
Al deze klachten en gebreken zijn evenzovele mogelijkheden om zaken te verbeteren: gebruik van moderne middelen, didactische opbouw, persoonlijke aandacht. Laat ik nog bij wijze van gewenste richting meer specifiek aangeven, wat elementen zijn van een nieuwe methodiek;
Opbouw in niveaus; met welk basis-repertoire kan ik aangenaam, ritmisch en harmonieus uit de voeten; daarna op evt. verschillende manieren uitbouwen in persoonlijke of specialistische richtingen; wat past bij mij;
Minder alleen op de techniek van geïsoleerde pasjes en sequenties, meer op begrip gericht; hoe en waar zijn passen inzetbaar; wat is de logica achter de verschillende passen en wat is de lol;
Meer op vertrouwen gericht; hoe kan de danser vertrouwen opbouwen; hoe kan ik de dame en mijzelf boeien zonder per se technische hoogstandjes te vertonen;
Minder op prestatie gericht; de hele tango cultuur is gericht op prestatie, ingewikkelde patronen; ik – en velen met mij – zoeken ontspanning, plezier, verbinding en intimiteit;
Persoonlijke advies of coaching naast en tussen lessen door; wat is het verschil tussen verschillende docenten en dansscholen, wat zijn leuke plekken om te dansen, hoe om te gaan met aarzelingen om door te gaan e.d.
COACHING
Gelukkig zie ik allerlei docenten die tegenwoordig de nadruk leggen op lopen, houding e.d.
Dat is mooi en hoopgevend, maar het is maar het begin van een nog lange mars naar de toekomst van een verantwoorde tango methodiek die van tango aspiranten zo goed en zo snel mogelijk gelukkige tangodansers maakt.
