Julio de Caro
Veel tangodansers weten niet dat Julio de Caro een grote invloed heeft op de muziek in onze milonga’s. Zo was hij een inspirator voor Osvaldo Pugliese en later Astor Piazzolla.
Flores Negras
Afwisselend
Zijn muziek was afwisselend en dynamischer dan die van zijn tijdgenoten, en beïnvloed door de klassieke muziek.
De opdeling van zijn muziek is als die van een kubistisch schilderij. Gespleten als het ware. Zijn vernieuwing paste in het tijdsbeeld van de omwenteling in kunst en architectuur.
La Rayuela
Los zand?
We horen een losse intro, een losse bandoneon, een stukje met alleen piano, gevolgd door de eerste viool en daarna de alt-viool. Dan komt de cello of de gestreken bas, afgewisseld door een staccato bandoneon en vioolspel, overgaand in een continue bass met twee violen die een swingende loop nemen. Dan wordt het weer stil en rustig. Na volle akkoorden loopt het in een strak tempo naar het eind. Toch blijft de muziek door zijn gestage ritme coherent.
Buen Amigo
Verrassend
De verrassende wendingen zijn uitdagend voor de danser. Heel anders dan tango’s met een vaste cadans of een vast schema. Terwijl zijn muziek goed dansbaar blijft.
De gebroeders Julio en Francisco de Caro waren, door hun ontwikkeling in de conservatorium-wereld, meer vernieuwend dan veel andere orkesten.
Muzikale achtergrond
Julio groeide op in Buenos Aires in een Italiaans immigranten-gezin. Van de twaalf kinderen zijn er vier de muziek in gegaan: Emilio, Alberto, Francisco en Julio.
Vader had gestudeerd en gewerkt aan het conservatorium van de Scala van Milaan en zijn moeder was zangeres. Vader verdiende zijn brood met klassieke muziek.
In San Telmo had hij een winkel met bladmuziek en muziekinstrumenten.
Thuis kwamen veel muzikanten over de vloer en Julio hielp in de winkel en assisteerde bij de muzieklessen.
Klassieke muziek of medicijnen
Julio studeerde aanvankelijk klassieke piano aan het conservatorium, later viool.
De wens van vader de Caro was dat zijn kinderen de klassieke muziek in zouden gaan.
Hij wilde niets te maken hebben met populaire muziek zoals de tango.
Ze konden in de klassieke muziek verder gaan of een andere nette baan zoeken.
Voor Julio had vader uiteindelijk besloten dat hij beter medicijnen kon gaan studeren.
Huiselijke crisis
Op een dag, hij was toen 17 jaar, bezocht Julio een uitvoering van leerkrachten Roberto Firpo en Juan Carlos Gobián. Gobián was een geweldige componist, de eerste die met de piano de laagte en stilte opzocht in de melodie, een stijl die Julio later ook zou gebruiken.
Julio wilde door in de tango. Dit resulteerde dit in een huiselijke crisis, waarbij Julio, gevolgd door zijn iets jongere broer Francesco, het huis verlieten.
Eduardo Arolas, el Tigre del Bandoneon
De kickstart
In 1917 , toen Julio met een groep vrienden in het Palace de Glace waren, werden ze gevraagd om in te vallen in het orkest van bandoneonist Eduardo Arolas, el Tigre del Bandoneon. Op dat moment begon hun muzikale tango-carrière.
Julio's achttien-koppige orkest
Geliefd bij de High Society
In 1923 bood een zakenman aan broer Francisco de Caro en zijn freelancers om voor de High Society te spelen. Julio, die even geen werk had, wilde wel meespelen. Na een naamloze periode besloten ze onder de naam 'Julio de Caro’ door te gaan.
Het achttien-koppig orkest, waarin bekende namen als Pedro Maffia, Juan Carlos Cobián, Luis Petrucelli en later Pedro Laurenz, speelde in het voorname Palais de Glace.
Het werd het meest geliefde tango orkest van de High Society. In 1925 speelde het zelfs voor de Prince of Wales.
Pedro Laurenz, zijn hoofd-bandoneonist, schreef in die periode veel stukken en bleef in het orkest spelen tot aan de jaren veertig. Bandoneonist Anibal Troilo trad in 1932 toe.
Kruisbestuiving
Aanvankelijk speelde Julio de Caro in het orkest van Osvaldo Fresedo en ging hij met hem mee op tournee naar de Verenigde Staten.
Petrucelli en Cobián stapten in 1924 van de Caro over naar het orkest van Maffia, waar ook Pugliese in speelde. Pugliese bewonderde de Caro.
Julio met zijn Cornet-viool
Rustig, maar experimenteel
Julio beschermde de subtiele muziek tegen het ritmische geweld van d’Arienzo en Biagi.
Zijn muziek denderde niet door, maar gaf, met stiltes tussendoor, ruimte.
In 1932 ging Julio meer experimenteren. Hij liet zich inspireren door nieuwe timbres, percussies of geluiden van de stoomtrein of de wind. Hij schuwde de humor niet.
'Annibal Troilo' door Julio de Caro
Ups en downs
Zijn experimenten werden niet altijd gewaardeerd en de Caro geraakte gedurende de veertiger jaren in de schaduw van zijn collega’s. In 1949 klom hij uit dat dal door zijn oude successen opnieuw en met een verbeterde geluidskwaliteit uit te brengen.
Tijdens zijn come back nam hij zijn ode aan Troilo op, genaamd 'Annibal Troilo’.
Peter van Gerwen achter de knoppen
In de salon
Hoewel minder complex dan de muziek van Pugliese met zijn ritmewisselingen, is de grillige muziek van de Caro meer geschikt voor gevorderde dansers,
Als DJ vind ik het leuk om Julio de Caro halverwege de avond te draaien.
Ik wil mensen de ruimte geven dynamisch en contrastrijk te dansen.
Sfeerbeeld door Peter van Gerwen voor WeTango, 2017