De kleur van de tango in Amsterdam werd van 2000 tot 2010 voor een belangrijk deel bepaald door de gewilde docent en dj, Jur Heijnen (50). Samen met zijn vrouw Jonne organiseerde hij ondermeer de drukbezochte weeksalon El Yuyo.
Tot hij in 2010 ineens stopte. Hoe kon zo’n succesvol danser de tango zomaar opgeven?
Jur en Jonne in hun studio. Foto Evelien Broeder 2007
Door zijn beheerste en creatieve manier van dansen werd ik destijds aangetrokken om les van Jur te nemen. Ik genoot van zijn kennis en vriendelijke toewijding, in combinatie met Jonne. Achter zijn rustige en gewone verschijning schuilde een gepassioneerd mens.
Liefde voor de tango
Jur woont met zijn gezin op een benedenwoning in een gezellige Amsterdamse buurt achter de Ten Kate Markt.
We zitten nauwelijks, of we praten al over zijn liefde voor de tango.
‘Het ultieme is samen te smelten in de muziek. Gemeenschappelijke concentratie.
Samen reageren. Niet weten wie leidt. Opgetild worden. Van binnen voel ik dan een onnozele blijheid.’
Jur en Jonne in gemeenschappelijke concentratie
Niet gehecht aan stijl
‘Of ik een milonguero-danser ben? Milonguero, gesloten dansen, ik hecht niet zo aan de term. Wel aan techniek en sociaal dansen. Ik houd van het kleine, het subtiele, maar ik dans met plezier open als er ruimte is. Ik ben geen milonguero-danser of neo-danser.
Ik laat me niet vastprikken. Tango opent de deuren voor improvisatie en eigen interpretaties. Iedere danser ontwikkelt een eigen visie en laat zich weinig voorschrijven.
In zo’n anarchistische sfeer moet je niet bepalen hoe het moet. Je moet de boel niet willen vastzetten.’
Turbulente tijden
‘In 1995 sleepte een vriendin mij de tango in. Aanvankelijk vond ik er niet veel aan. Gestimuleerd door docent Jan Dirk van Abshoven kreeg ik toch de smaak te pakken. Na een paar jaar heb ik besloten helemaal voor de tango te gaan. Ik reisde naar Nijmegen, Brussel, Keulen, Berlijn, Kopenhagen, Malta, Oslo, Cambridge geen zee was te hoog.
Ik bouwde een internationaal netwerk op en heb in veel in het buitenland les gegeven.
Nou waren er in die tijd ook niet zoveel docenten…’
Jonne
‘In 2000 verscheen Jonne in mijn leven. Ze danste nog kort, maar ze leerde snel. We maakten er een sport van om alle grote bewegingen in de tango te comprimeren voor de gesloten omhelzing. Ik gaf – onverantwoord – mijn baan op om met Jonne les te geven en salons te organiseren in onze studio aan de Elandstraat. Toen we daar weg moesten gingen we van hot naar her. We hebben wel tien locaties gehad.
Hoogtij in Moeders Mooiste Foto Evelien Broeder
Toppers waren toch wel het B&W cafe en restaurant Moeder’s Mooiste, midden in het bruisende stadsleven. Tenslotte kwamen we terecht in het huidige Los Locos aan het Bilderdijkpark.’
Waarom stopt een mens met tango?
‘Ons vertrek is misschien abrupt overgekomen, maar daar ging wel wat aan vooraf.
Tango vraagt alle aandacht, wat niet goed te combineren valt met kinderen. Bovendien kregen we steeds minder makkelijk leuke locaties. We hebben in Artis tussen de beesten gedanst en een allnight-salon met ontbijt gegeven. Er waren de Zomersalons in Hotel Arena, neo-salons in Club 8. En dan de muzikanten, noem maar op. We waren verzadigd. Onze salons hebben anderen weer geïnspireerd om zelf iets op te zetten. Geweldig dat Los Locos nu nog zo’n succes is.
Mark Wyman (piano) en Joe Powers (mondharmonica) in de studio van Jur en Jonne
Cold Turkey?
‘Ik ben niet cold turkey gestopt. Ik heb nog een paar jaar les gegeven met Rozemarijn en Jonne in Alkmaar. De afgelopen jaren hebben we weinig gedanst. Crista Dol heeft ons echt moeten overhalen om toch weer les te gaan geven, in haar tangoschool Luz de Luna te Alkmaar. We zitten dus nu weer een beetje in het vak. Met veel plezier!’
Jur op speurtocht naar insecten
Hoe meer je loopt, hoe minder je ziet
‘Ik heb veel te danken aan de tango, maar heb het nu ook goed. Ik geniet van mijn gezin en mijn nieuwe hobby, het fotograferen van insecten. De techniek, concentratie en de ontdekkingstocht fascineren me. Aan het fotograferen besteed ik misschien wel evenveel tijd als destijds aan de tango. Ik ben veel buiten en heb al de nodige meters gelopen.’ Kilometers bedoel je?
‘Nee, meters. Hoe meer je loopt hoe minder je ziet.
Net als in de tango: liever een paar goddelijke dansen dan de hele avond maar door.’
