Trio Corrientes: Harry Dijkstra, Klaas van Dijk en Christel Postma
Christel Postma speelt sinds 2002 in het Groningse tango-trio Corrientes, met Klaas van Dijk achter de piano en Harry Dijkstra aan de bandoneon. Hun krachtige spel maakt dat je wilt dansen. Ook op Piazzolla.
Christel’s improvisaties maken het dansen op trio Corrientes tot een waar avontuur.
Van klassiek naar tango, hoe gaat dat?
Christel, klassiek geschoold, studeerde bij onder meer Vera Beths en speelde bij bekende orkesten, zoals het Residentie Orkest. Nu speelt ze nu in de Noordelijke beroepsorkesten en geeft vioolles.
Christel: ‘Ik heb een veelzijdig muzikale belangstelling en zo is de tango me niet ontgaan. Toch vind ik de traditionele tango’s niet altijd interessant. Ik houd meer van Tango Nuevo. Gelukkig zijn er mooie klassiek tango’s, zoals de wals Desde el Alma van Rosita Melo, of Payadora en Nocturna van Julian Plaza. Romance di Barrio van Troilo is ook niet te versmaden.
In 2001 had ik de tango ontdekt door Piazzolla. Zijn muziek raakte me. ZIjn composities zijn een echte uitdaging voor musici.’
Waarom Piazzolla?
‘Piazzolla sprak van tango-armoede. Hij hoorde steeds dezelfde melodietjes.
Piazzolla had lef en de gave om de tango te vernieuwen. Niet zonder
slag of stoot. Lange tijd werd zijn muziek verguisd. Men vond dat hij de tango geen recht deed. Maar later kreeg hij toch erkenning.
Ik houd van de contrasten in zijn muziek, de expressieve melodieën afgewisseld
met felle ritmiek of met de viool als slaginstrument. Zijn muziek blijft me inspireren.
Met Corrientes studeren we momenteel Piazzolla’s Camorra uit 1988 in. Deze stukken zijn beïnvloed door de tango, jazz, latin volksmuziek en hedendaagse muziek.
Dat is typisch Piazzolla: Niet te vangen in één genre. Voor de viool zijn het uitdagende partijen, leuk!’
Hoe liep het met Corrientes?
‘Corrientes zocht een violist, juist toen ik naar het Noorden was verhuisd en mijn belangstelling voor tango was gewekt.
Corrientes bestond toen uit vijf musici: Piano, bandoneon, contrabas, zang en viool.
Sinds 2014 spelen we met z’n drieën. Dat gaat prima, hoewel ik de contrabas mis.
Wellicht komt die er weer bij in de toekomst.
Iedere keer anders
Voor mij als muzikant is regelmatig repeteren belangrijk, niet alleen om het
technisch- muzisch goed voor elkaar te krijgen, maar ook om elkaar goed te
kennen en aan te voelen. Hoe vaak we een nummer ook spelen, iedere keer is het
anders, zowel in een trio als in een groot orkest.’
Hoe kies je je repertoire?
‘Voor een salon kiezen we een gevarieerd programma met tango’s, walsen en
milonga’s. Ook stukken van Piazzolla, maar niet teveel, de dansbaarheid van de
stukken is uitgangspunt. We spelen ook eigen composities van Klaas van Dijk en
Harry Dijkstra.
Wanneer tijdens ons optreden iedereen danst en er connectie is tussen ons trio en de dansers, dan vind ik ons optreden geslaagd.
Bij een luisterconcert spelen we akoestisch en maken andere keuzes.
Van Piazzolla hebben we dit jaar een aantal nieuwe nummers op ons repertoire, zoals
Resurecion del Angel, Michelangelo 70, la Camorra 1,2 en 3.’
Weet je nog dat we samen tango hebben gedanst?
‘Jazeker! Vanuit mijn verlangen om de tango te leren dansen heb ik vorig jaar met
mijn partner les genomen. Maar het ontbrak ons aan tijd om regelmatig te oefenen
en naar salons te gaan. Ik houd veel van dansen, maar ik heb het los gelaten om zelf te dansen. Laat mij tango spelen. Ik kijk wel naar de dansers.’